Статьи о Кобрине

Свята гэта заўсёды суправаджалася разнастайнымі гульнямі і забавамі. Адной з іх на Кобрыншчыне была гульня ў «свінню». Выбіралі роўнае месца на агародзе. Спачатку капаецца ў зямлі ямачка невялікай глыбіні. Яна называецца броварам.

Вясельны абрад складаўся з 4 частак: допытаў, злюбін, запоін і вянца. Нявесту выбіралі звычайна родзічы жаніха. На допыты хадзіла маці жаніха альбо якая-небудзь пажылая родзічка, каб даведацца пра нявесту, распытаць у родных аб іх намерах наконт замужжа дзяўчыны.

У «Зборніку народных песень Кобрынскага і Слонімскага паветаў Гродзенскай губерні», складзеным настаўнікам народнага вучылішча Міхаілам Андрэевічам Рамановічам, прыведзена 68 песень, запісаных у Кобрынскім павеце. Сярод іх любоўныя, сямейна-бытавыя, рэкруцкія, гістарычныя.

На працягу стагоддзяў у свядомасці чалавека суіснавалі паралельна два магутныя пласты еўрапейскай культуры: язычніцтва і хрысціянства. Святочныя абрады і звычаі ўвасобілі ў сабе як язычніцкія, так і царкоўныя традыцыі, у аснове якіх ляжыць адзіная мэта, скіраваная на дапамогу вышэйшых сіл здароўю і дабрабыту чалавека.

Сярод строяў заходняга Палесся асаблівай завершанасцю формаў і віртуознай распрацоўкай арнаменту жаночага касцюма вылучаецца Кобрынскі строй, які бытаваў у XIX — пачатку XX ст. пераважна на тэрыторыі Жабінкаўскага і Кобрынскага раёнаў.

3 паданняў найболын распаўсюджанымі былі тапанімічныя, якія расказвалі пра заклятыя скарбы, камяні, рэкі, азёры. Пра звон, які пайшоў пад зямлю. У прыходскай царкве в. Гарадзец ёсць даволі вялікі звон, аб якім расказваюць наступнае. Разам з такім жа звонам ён прыплыў да берага мясцовай ракі і зазваніў.

Сярод простага люду ходзіць павер'е, што на працягу трох дзён пасля смерці чалавека яго душа знаходзіцца ў тым доме, дзе жыў нябожчык. Таму сяляне стараюцца ў гэтыя дні не гаварыць пра памерлага блага, каб не прагнявіць яго душу. У в. Андронава, калі чалавек паміраў, адчынялі акно або дзверы, каб душа нябожчыка магла адляцець.

Адным з даўніх заняткаў насельніцтва Кобрыншчыны быў выраб скур. Кліматычныя ўмовы вымагалі цёплай вопраткі і абутку, што спрыяла распаўсюджванню гэтага промыслу. Паводле статыстычных звестак, у 1863 г. у Кобрынскім павеце сяляне і мяшчане штогод выкарыстоўвалі да 50 тыс. вырабленых скур.

Асноўным заняткам сялян на Кобрыншчыне ў мінулым было земляробства. Сяляне ў асноўным прытрымліваліся двухпольнай сістэмы земляробства, што было звязана з моцнай забалочанасцю мясцовасці і недахопам ворнай зямлі. У сярэдзіне XIX ст. у Кобрынскім павеце забяспечанасць зямлёй на 1 рэвізскую душу складала 4,33 дзесяціны, на 1 цяглы двор — 16 дзесяцін.

Каляды. У в. Акцябр на Каляды, 7 студзеня, па хатах «вялі звязду». Хадзілі не толькі па сваей вёсцы, але ездзілі і ў суседнія. Пыталіся: «Можна Хрыста праславіць?».